ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ပါ၀င္သူတစ္ဦး၏ တစ္ဦးတည္း ၾကံဳေတြ ့မႈကိုသာေရး သားျခင္းျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ျပည့္စံုသည္ဟုမဆိုသာပါ။ ထို ့ေၾကာင့္ အေၾကာင္းရာမ်ားသည္ အခ်ိဳ ့ေသာေနရာမ်ားတြင္ ကြင္း ဆက္ျပတ္ေနမႈမ်ားရိွပါက သိရိွသူမ်ား ဆက္လက္ျဖည့္စြက္ေပးပါရန္။ လူအမည္မ်ားကို ၄င္းတို ့၏ ကို္ယ္ေရး ကိုယ္ တာ လြတ္လပ္မႈတြက္တခ်ဳိ ့ေျပာင္းလဲထားသည္။ အေကာင္းအဆိုးမ်ား ဒြန္တဲြ ေနသလို ေကာင္း၊ ဆိုး ေအာက္ပါအေၾကာင္းရာမ်ားသည္ သိရိွသမ်ွအမွန္မ်ားျဖစ္သည္၊
ေၾကာင့္ ျပည့္စံုသည္ဟုမဆိုသာပါ။ ထို ့ေၾကာင့္ အေၾကာင္းရာမ်ားသည္ အခ်ိဳ ့ေသာေနရာမ်ားတြင္ ကြင္း ဆက္ျပတ္ေနမႈမ်ားရိွပါက သိရိွသူမ်ား ဆက္လက္ျဖည့္စြက္ေပးပါရန္။ လူအမည္မ်ားကို ၄င္းတို ့၏ ကို္ယ္ေရး ကိုယ္ တာ လြတ္လပ္မႈတြက္တခ်ဳိ ့ေျပာင္းလဲထားသည္။ အေကာင္းအဆိုးမ်ား ဒြန္တဲြ ေနသလို ေကာင္း၊ ဆိုး ေအာက္ပါအေၾကာင္းရာမ်ားသည္ သိရိွသမ်ွအမွန္မ်ားျဖစ္သည္၊
ေရးသားသူ မုဒံုသားေဟာင္း
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
မုဒံုျမိဳ တြင္ၾတိဂံပံု ျမိဳ ့ပတ္လမ္းရိွျပီး ျမိဳ ့ပတ္လမ္းသည္ ၃ မိုင္နီးပါး ရွည္လ်ားသည္။ ျမဳိ့ေတာ္ခန္းမ အနီး သာသနာ့ေျမ ကြက္လပ္ရိွသည္။ ယခု ၾက့ံဖြတ္ရံုးစိုက္ထားေသာ ေနရာ။ ဒီေနရာမွာ ထုိေျမကို သာသ နာ ့ေျမ ဟုသိ သူ ယေန ့လူအနည္းငယ္သာရိွေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ ့ထုိၾက့ံခိုင္ေရးရံုးစိုက္ ထားေသား ျမိဳ ့ေတာ္ခန္း မ ဘယ္ဖက္ျခမ္းရိွ တဧကခဲြနီးပါးက်ယ္ေသာ ေျမသည္ ျမိဳ ့ရိွလူကံုတန္ တစ္ဦးမွ မေသခင္ သာသာနာေတာ္ အက်ိဳးေဆာက္ ရြက္ရန္ တြက္ ၄င္းပိုင္ျခံေျမကို ျမိဳ ့နယ္သာသနာအက်ဳိးေဆာင္ အဖဲြ ့သို ့လႈဒန္း ခဲ့ေသာ ျခံ ေျမျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္ေကာင္စီ ပါတီအာဏာပိုင္မ်ားမွ ရံုပဲြသြင္းျခင္း။ အားကစားပဲြ လုပ္ျခင္း။ တင္းနစ္ကြင္းေဆာက္ျခင္း မ်ားျဖင့္ ေမာင္ပိုင္စီးလုပ္ကာ သာသနာအက်ဳိး ထက္ ၄င္းတို ့အက်ုဳိးကိုသာ လုပ္ေဆာင္ရန္ အသံုးျပဳရင္း ေနာက္ဆံုး ၾကံ့ဖြတ္အဖဲြ ့မွ ယခု အပိုင္စီးျပီး ရံုးေဆာက္ လုပ္ထားသည္ ့သာသနာေတာ္ပိုင္ ေနရာျဖစ္ပါသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သိရွိမီွသူမ်ား မွ ထုိေျမကြက္အားသာသ နာ ့ေျမဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိသာသနာ့ေျမမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တြင္ လက္ေရြးစင္ဆိုေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တခု ၁၉၈၄ ၀န္းက်န္မွ ၁၉၈၉ ထိရိွခဲ့ဖူးသည္။ ထုိအခ်ိန္က ထုိလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ပါတီေကာင္စီလူၾကီးမ်ား။ ရံုး၀န္ ထမ္းမ်ား၊ ေဆးရံု၀န္ ထမ္းမ်ား၊ ဆိုက္ကားသမားမ်ား ပ်ံက်ေစ်းသည္၊ ရဲ။ ခ်ဲသမား၊ အားကစားသမား၊ ေမွာင္ခိုေရာင္း၀ယ္သူမ်ား (မွတ္ခ်က္၊ ဆိုရွယ္လစ္စီးပါြးေရးစံနစ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ပစၥည္းမ်ား တရား၀င္ေရာင္း၀ယ္ခြင့္ပိတ္ ထားခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရာငး္၀ယ္သမားမ်ားကို ေမွာင္ခိုဟု မဆလစကားျဖင့္ေခၚသည္) စသျဖင့္ လူေပါင္းစံု ၀င္ ထြက္ေနေသာ စုရပ္တခုထုိအခ်ိန္ကျဖစ္ခဲ့သည္။ သတင္းစံု။ အတင္းစံုဖလွယ္ရာေနရာ တခု လဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။
++++++++++++++++++++++++++++++
ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ဦးေန၀င္းမွ စစ္တပ္ဆိုတာ မိုးေပၚေထာင္ျပီး မခ်ိန္းေျခာက္ဖူး ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္မယ္ ဆိုေသာ ျပည္သူ တရပ္လံုးတစ္တိုင္းျပည္လံုးအား လက္နက္ကို အင္အားျဖင့္ ခ်ိန္းေျခာက္စိန္ေခၚ လုိက္ျခင္း ေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား လြန္စြာေသြးဆူေနခ်ိန္။ ေကာင္စီပါတီ ႏွင့္ သမ၀ါယမ လူၾကီးမ်ား ကိုယ္က်ဳိးရွာ အႏိုင္က်င့္မႈမ်ားကို မြန္ျပည္နယ္တခုလံုး ၾကိမ္မီးအံုးသကဲ့ သို ့နာက်ဥ္းေန ခ်ိန္။ ေငြစကၠဴမ်ား တရားမ၀င္ ေၾကျငာျပီး လူတိုင္း ဒုကၡေရာက္ေနခိ်န္ ေကာင္စီပါတီ၀င္ လူၾကီးမ်ားအား ေခ်းပံု (ယေန ့ၾက့ံဖြတ္အဖဲြ ့၀င္မ်ားကဲ့သို) ့ရံြရွာေနေသာခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေမာင္မ်ဳိးသည္ ထုိအခ်ိန္က အသက္ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ခန ့္ျဖစ္သည္။ ေမာင္မ်ဳိးလဲ ထံုးစံတုိင္း ထုိသသနာ ့ေျမေရွ ့ရိွ လူေပါင္းစံု လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ၀င္ထြက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းရင္း ႏိုင္ငံေရး။ လူမႈေရး။ စီးပါြးေရး၊ ေပါင္းစံုႏွင့္ နီးစပ္သူျဖစ္ခဲ့သည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၇ ရက္ေန ့ညေန ေန၀င္ရီတေရာခ်ိန္။ ၆နာရီခန္ ့တြင္ ျဖစ္သည္။ ေမာင္မ်ဳိးသည္ လမ္းမၾကီး ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္တြင္ ရိွေနရင္း ကားတစ္စီးေပၚတြင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား (ေမာ္လျမိဳင္မွဟုဆို သို ့ေသာ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းပိတ္ျပန္ လာၾကေသာမုဒံုသားေက်ာင္းသားမ်ား ဟုေနာက္ပိုင္းသိရ) မွကားေပၚတြင္ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ျမိ ့ပတ္ေၾကြးေၾကာ္ သြားၾကသည္။ ျမိဳ ့ပတ္လမ္းတေလ်ာက္လူမ်ား ကလဲ ထြက္ၾကည့္ၾက၇င္း လမ္းေပၚ တြင္ တီးတိုးေျပာဆိုသံမ်ား ႏွင့္ လူမ်ား ဟိုစုစု ဒီစုစုျဖင့္ လမ္းတေလ်ာက္က်န္ခဲ့ၾကေလသည္။ ေမာင္မ်ဳိးလဲ နဂိုကမွ လက္သီးဆုပ္အံၾကိတ္ျပီး အခြင့္ခါေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ ခ်က္ျခင္းပင္ ထိုကားေနာက္သို ့လမ္းေလ်ာက္ လုိက္သြားသည္။ ညေန ၆နာရီ ေမွာင္စပ်ဳိး အိမ္ျပန္ခိ်န္ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္အိမ္သို ့မျပန္ပဲ လမ္းတေလ်ာက္ သြားရင္း သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္အား ၀င္ေခၚျပီး ထံုးစံတိုင္း က်က္စားရာ လက္ေရြးစင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ သတင္းနားေထာင္လိုက္သည္။ ညေန ၇ နာရီခန့္တြင္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ႏွင့္တူ ရုပ္ရွင္ ရံု သစ္ေရွ ့(ခ်ြန္းရုရွင္ရံုေရွ ့) တြင္ လူအမ်ားဆံုးစုေ၀းျပီး တီတိုးတေယာက္ တေပါက္ ေျပာဆို ေ၀ ဖန္ေနၾကသည္မ်ားကို စနည္းနာရင္းမည္သူ ဦးေဆာင္ျပီး မည္သို ့လုပ္မည္ကို လိုက္လံစံုစမ္းမိသည္။ သို ့ေသာ္ ၈နာ ရီရုပ္ရွင္ျပီး ခ်ိန္ထိ မည္သူမွ ဦးေဆာင္သူမရိွ။ ေဆာ္ၾသသူမရိွ၊ အစီစဥ္မရိွ လူမ်ားသာစုစည္းရင္းေနၾကသည္။ ညေနမွ ေအာ္ဟစ္သြားေသာ ကားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားလဲ ဘယ္ေရာက္သြားမွနး္မသိ။(မွတ္ခ်က္၊ ေနာက္မွသိရသည္မွာ အခ်ိဳ ့ကို မိဘအာမခံခ်က္ျဖင့္ ညမထြက္ရန္ ထိန္းသိမ္းရန္ ရဲမ်ားမွညိႈႏိႈ္င္းျပိ အခ်ို ဳ ့ကို ထို ညထိန္းသိမ္းထားသည္ ဟုသိရသည္။)
ဒီလုိႏွင့္ ည ၈နာရီ၀န္းက်င္တြင္ ေမာင္မ်ိဳးမွ စတင္ ေလာေဆာ္လုိက္သည္။ "ေဟ့လူေတြ ဒီတိုင္း ရပ္ေနလို ့ေတာ့မျဖစ္ဖူး က်ဳပ္တို ့ျမိဳ ့ပတ္ခ်ီတက္ၾကမယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေမာင္မ်ဳိးႏွင္ ့သက္တူလူ ငယ္တစ္ေယာက္မွ ၀င္ျပိး "ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္တို ့လမ္းေလ်ာက္မယ္' ထိုလူငယ္သည္ ယခုမွ သိရသူျဖစ္ျပီး ေမာင္မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ သို ့ေသာ္ ဆႏၵရိွသူရည္ရြယ္ခ်က္တူသူျခင္း ခ်က္ျခင္းပင္ သူငယ္ခ်င္းဖဲြ ့ျဖစ္သြားသည္။ သို ့နွင့္ ေမာ္မ်ဳိး။ ေက်ာ္ နွင့္ထုိသူငယ္ခ်င္းအသစ္(နာမည္မမွတ္ မိ ေမာင္စိုးဟုထင္ သည္) တုိ ့သည္ စတင္ ေအာ္လိုက္ၾကသည္္္ "ဖမ္းဆီးေက်ာင္းသား လြတ္ေျမာက္ေရး ဒို ့အေရး။ ေကာင္စီပါတီ စံနစ္ ျဖဳတ္သိမ္းေရး ဒို ့အေရး။ ေက်ာင္းသားသမၼဂ ဖဲြ ့စည္းေရး ဒို ့အေရး" လူငယ္ပီပီမတရားမႈကို တြန္းလွန္တိုက္ဖ်က္ခ်င္စိတ္သာ ရိွသည္ သို ့ေသာ္ ဘယ္လို လုပ္ရမည္။ ဘာေအာ္ရမည္ကို မသိ မိမိ ၾကားဖူး ဖတ္ဖူး နားေထာင္ဖူးသည္ ကို လူၾကီး ဟန္ပန္နွင့္သာ လူတတ္လုပ္လိုက္ေရေသာ္လည္ တကယ္ေတာ ့ႏိုင္ငံေရးဆို တာကို စာအုပ္ထဲတြင္ ပင္ ဖတ္ဖူးျပီး ဘာမွ အေတြ ့ၾကံဳရိွသူမဟုတ္။ သို ့ႏွင့္ ေမာင္မ်ဳိးတို ့ႏွင့္ ေနာက္မွ လူအုပ္ၾကီးသည္လဲ ထုိ ခ်ြန္းရုရွင္ရံုသစ္ ေရွ့မွ ည ၈နာရီခန္ ့တြင္ စတင္ ျပီး ျမိဳ ့ပတ္လမ္းေလ်ာက္ေအာ္ဟစ္ၾကပါေတာ့သည္။ ထိုခ်ိန္ တြင္ လမ္းတေလ်ာက္အိမ္မ်ားမွ လူတန္းေစ ့ထြက္ၾကည့္ၾကျပီး လိုက္ပါလာေသာ လူအုပ္ၾကီးသည္ အားရစရာေကာငး္ေအာင္ေထာင္ဂဏန္းမွ်ရိွမည္ထင္သည္။ လမ္းတေလ်ာက္ ေမာင္မ်ဳိးႏွင့္ သိရိွမ်က္မွန္းတန္းမိသူ သေဘာၤဦးရပ္ကြက္မွေက်ာင္းသား ၾကီး အနည္းငယ္လဲ လူအုပ္တြင္ ပါ၀င္လာျပီး လုိက္လံ လမ္းတေလ်ာက္ လိုက္လံေဆာ္ၿသၾကပါေတာ့သည္။ " အမွန္တရားလို လားသူေတြ လုိက္ခဲ့ၾကပါ။ က်ြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ပါ။ ျပည္ ့သူ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ ျပီး မတရားမႈကို ႏိွမ္းႏွင္းပါ စသျဖင့္ ။ ျမိဳ ့ပတ္လမ္းေလ်ာ္သည္ႏွင့္ အမ်ွ လိုက္ပါလာသူ လူအုပ္ၾကီးမွာ လြန္စြာ ၾကီးထြားလာ သည္။ ေမာင္မ်ဳိးႏွင့္ အေပါင္းပါတို ့သည္လဲ လူအုပ္ၾကီး ၾကား၀င္ရင္း ေၾကြးေၾကာ္သံကို လုိက္လံ ေျပာၾကား ေ၀ငွ လုိက္ၾက သည္။ ေနာက္သို ့လွမ္းၾကည့္ လိုက္ သည္တြင္ မ်က္စိတဆံုး ရိွေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းတို သည္လဲ လြန္စြာအားတက္လာသည္၊ လမ္းလယ္မွေလ်ာက္ရန္ေဆာ္ၾသရင္း စီတန္းျပီး စံနစ္ တက် ေလ်ာက္ ရန္ ေဆာ္ၿသရင္း ႏွင့္ လူမ်ားလာသည္ နွင့္အမ်ွ စည္းကမ္း အခ်ိဳ ့ျပိဳကဲြလာသည္။ အခ်ိဳ ့ေသာလူမ်ားမွာ လြန္စြာ ေကာင္စီပါတီ ၀င္မ်ားအား နာက်ည္းမႈႏွင့္အတူ ဘာေအာ္ရမွန္းမသိျဖစ္လာ သည္၊ ျမိဳ ့နယ္ ေကာင္စီရံုးႏွင့္ ရဲစခန္းေရွ ့အေရာက္တြင္ထုိခ်ိန္တြင္ လူအုပ္ၾကီးမွာ ယခင္ ေၾကြးေၾကာ္သံ မ်ားမွသည္ ဆဲဆိုသံအျဖင့္ သို ့" ေကာင္စီ ပါတီ --ီး ပဲ --ီး ပဲ" " ေကာင္စီ ပါတီ --ီး ပဲ --ီး ပဲ" ဟုေျပာင္းလဲကုန္ေတာ့သည္၊
ျမိဳ ့ကို ပတ္ရင္း ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ တြင္ တခ်ိဳ ့ေသာ လူမ်ားမွာ ျပန္ကုန္ၾကျပီး ေမာင္မ်ုိးတို့ လူအုပ္ၾကီးမွ ျမိဳ ့ပတ္ေအာ္ဟစ္ေကာင္းေနဆဲ ထိုခ်ိန္တြင္ အသံ၀င္ကုန္ျပီး လူလဲ ဖတ္ဖတ္ေမာေနျပီး ညေမွာင္လာ သည္ႏွင့္ အမ်ွအခ်ဳိ ့ေသာ လူမ်ား မွ အနည္းငယ္စိုးရိမ္စိတ္ ၀င္လာသည္။ လူၾကီးအခ်ိဳ့မွ ေဟ့ လူအုပ္ နည္းသြား ရင္ ငါတို ့ကို ဖမ္းထည့္လိမ္ ့မယ္ ကြ ငါတို ့လူစုခဲြ ျပီး ေနာက္ေန ့မွ ကန္ၾကီး ဘုရားမွာ ဆံုၾက ရင္ ေကာငး္မယ္ ဟု အၾကံျပဳသည္ သို ့ႏွင့္ ၁၂ နာရီခန္ ့၀န္းက်န္ခန့္တြင့္ လူစုခဲြ ဖို ့ဆံုးျဖတ္ လုိက္ ၾကျပီး ေနာက္ေန ့၈၇က္ နံနက္ ၈နာရီ တတိုင္းျပည္လံုး သပိတ္အင္အား ဆင္ႏႊဲရန္ ေၾကျငာ ခ်က္အတိုင္း ကန္ေတာ္ၾကီး ဘုရားတြင္ စုစည္းၾကရန္ ဆံုးျဖတ္ျပီး လူစုခဲြ လုိက္ၾကသည္။ ထုိအျဖစ္ကား ညေန ၆နာရီ ကားတစ္စီးေပၚမွ ေအာ္ဟစ္သြားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား အျပီး ေနာက္ဆက္တဲြ ၿသဂုတ္လ ၇ ရက္ညအျဖစ္ပ်က္ျဖစ္သည္။
×××××××××××××××××××××××××××××
၈.၈.၈၈ နံနက္ ၈ နာရီ ခ်ိန္
ေမာင္မ်ဳိး။ ေက်ာ္ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသစ္ စိုးတို ့သည္ ေနာက္ေန ့တြင္ ကန္ေတာ္ၾကီး ဘုရားသို ့ေရာက္ရိွေနျပီး ကန္ၾကီးကန္အနီး ၀မ္းဘိလပ္ ဇရပ္တြင္ လူအနည္းငယ္ ဟိုစုစု ဒီစုစု သာ ထံုးစံတိုင္းကဲ ့သို ့ေတြ ့ရသည္။ သပိတ္ဆင္ႏဲြ ရန္ အ၇ိပ္ေရာင္ လံုး၀မေတြ ့ရ။ နီးစပ္ရာလူမ်ားကို လိုက္လံ ေမးၾကည့္သည္ ဦးေဆာင္ မည္ ့တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ရိွလား ဘယ္သူ ကဘာလုပ္ေနလဲ ဘယ္သူ ့ကို ဆက္သြယ္ရမလဲ ဟု ေမာင္မ်ဳိးမွ လုိက္လံေမးၾကည့္သည္ သို ေသာ္လူ စုစု အခ်ိဳ ့သည္ စူးစမ္းရန္သာ ရပ္ၾကည့္ေန ၾကျပီး အခ်ိဳ ့မွာ ေမာင္မ်ုိး တို ့ သံုးဦးအား ေၾကာက္လန္ ့ေနၾကသည္။ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ျဖင့္ ဘယ္ခ်ိန္ မ်ာ ရဲမ်ား လာဖမ္းမည္လဲဟု သို ့ႏွင့္ထို ခ်ိန္တြင္ အမည္မသိ အျခား လူငယ္တစ္စုႏွင့္ ေမာင္ မ်ဳိး တို ့ ကန္ၾကီး ဘုရားတြင္ စုရပ္တြင္ ေပါင္းမိၾကျပီး တိုင္ပင္ၾကေတာ့သည္။ ၈နာရီ ေက်ာ္ခ်ိန္ထိ မည္သူမွ ဦးေဆာင္မႈမေတြ ့ေသးေပ။ ေမာင္မ်ိဳးမွ " ေဟ ့ၾကည့္ ရတာ ဘယ္သူမွ ဦးေဆာင္ လုပ္မဲ ့သူမရိွဖူးထင္တယ္ ညတုန္းကလုိပဲ ငါတိုပဲ စလိုက္ၾကရေအာင္ကြာ။ ငါတို ့လမ္းေလ်ာက္ ရင္ဒီတိုင္းမျဖစ္ဖူး အလံကို္င္ရမယ္။ ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုကိုပါကိုင္ျပီးေလ်ာက္ရင္ေကာင္းမယ္၊ ဒါေပမဲ ဒီေကာင္စီ အလံမကိုင္ခ်င္ဖူးကြာ ဒီတို္င္း အ၀တ္စ အနီျဖစ္ အၤက်ီအနီျဖစ္ျဖစ္၀ါးလံုးခ်ည္ျပိး အလံလုပ္ကိုင္မယ္ကြာ' ထိုခ်ိန္တြင္ အနားမွ ဘယ္ကေရာက္ လာမွန္းမသိေသာ တစ္ဦးမွ က်ြန္ေတာ့္မွာ ရန္ကုန္ေၾကြးေၾကာ္သံ စာရြက္ရိွတယ္ မင္းတို ့လုိရင္သံုးနိုင္တယ္ ဟုစာရြက္ထုတ္ေပးေလသည္ သို ့ႏွင့္ စာရြက္ေၾကြးေၾကာ္သံအား လက္ေ၇းျဖင့္ပင္ နိုင္သေလာက္ ဗလာစာအုပ္ရွာျပီး ၀ိုင္း၀န္းကူးျပီး၀မ္းဘိလပ္ ေရဇရပ္တြင္ ကူးယူၾကေလသည္။ ထိုခ်ိန္တည္းမွပင္ မင္းတန္းရပ္ မုန္ ့ဆိုင္မွ တရုပ္တစ္ဦး မွ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ေရာက္လာျပီး ေကာင္ေလး ေတြ မင္းတို ့အလံလို ခ်င္တယ္ဆိုလို ့ငါ့အိမ္မွာ သြားယူေပးမယ္ သို ့နွင့္ ထိုတရုပ္လူမ်ဳိးသည္လဲ ဆိုင္ကယ္ျဖင္ ့ေျပးျပီး အလံ ၾကယ္ငါးပြင့္ အလံ သံုုးခု ယူလာေပးေလသည္။ ထိုခ်ိန္တြင္ မွ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၾကယ္ငါးပြင့္ အလံ ရိွခဲ ့ဖူးသည္ ကို ေမာင္မ်ဳိး တို ့လူငယ္မ်ား ပထမဆံုးၾကိမ္ေတြ ရိွဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင္မ်ဳိးမွ တခါ ထုိတရုတ္အစ္ ကိုၾကီးအား အကူညီလွမ္းေတာင္းလိုက္ျပန္သည္။ အစ္ကို က်ြန္ေတာ့္ တို ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံု ဘယ္ သူ ့မွာရႏိုင္လဲ ဘယ္သူေပးႏိုင္လဲ အနားမွ သေဘာၤဦးမွ လူငယ္တစ္ဦးမွ သူသြားယူေပးမည္ဟုေျပာကာ စက္ဘီးျဖင့္ေျပးထြက္သြားသည္။ သို ့ေသာ္ အလံခ်ည္ရန္ တုတ္လုိသည္။ ေမာင္မ်ဳိးမွ ကိုစိုးအားေခၚျပီး 'ငါတို ့ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းထဲမွာ ၀ါးပင္ရိွတယ္ ဘုန္းၾကီးခြင့္ေတာင္းျပီး ယူရေအာင္' သို ့ႏွင့္ ေမာင္မ်ဳိးႏွင့္ ကို စိုးလဲ အနီး ရိွ ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းသို ့၀င္ျပီး ေက်ာင္းထုိင္ ဆရာေတာ္ ကို ၀င္ေတြ ့ေလသည္ "အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တို ကို ၀ါးလံုး သံုးလံုးေလာက္ ခုတ္ခြင့္ေပးပါ" ဆရာေတာ္မွလဲ ကဲ မင္းတို ့လာၾက ဆိုျပီး ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းအျပင္ေအာက္သို ့ေမာင္မ်ဳိးႏွင့္ ကိုစိုးအား ေခၚထုတ္လာျပီး "ငါတို ့ဘုန္းၾကီးေတြ ကို ေကာင္စီ ႏွင့္ သံဃာ့နယကအသင္းက မွာထားတယ္ မင္းတို ့ကို မကူညီဖို ့ေ၀းေ၀းေနဖုိ ့မကာကြယ္ဖို ့ကဲ မင္းတို ့လဲ ကို္ယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ၾကေတာ့" ေမာင္မ်ဳိးႏွင့္ ကိုစိုးလဲ စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ေက်ာင္းေအာက္ သို ့ဆင္းလာသည္ ဒီခ်ိန္မွာ အနားမွ ကိုရင္ ေလး ငါးပါးမွာ ေနျပီး ဒကာတို ့မပူႏွင့္ ဆရာေတာ္မေပးရင္ ကို၇င္တုိ့ေပးမယ္ အနားမွာပေလြ၀ါးျခံဳရိွတယ္ ဆိုျပီး ထုိကို ရင္မ်ားမွပင္ ၄င္းတို ့ကို္ယ္တိုင္ ၀ါးခုတ္ျပီး ဆရာေတာ္မသိေအာင္ ခုိးေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိခ်ိန္မွ ၈၈၈၈ လံုးေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓါတ္မ်ားသည္ ကိုရင္ေလးမ်ားထိပင္ ကိန္းေအာင္းေနသည္ မွာ သက္ေသခံေနပါသည္။
သို ့ႏွင့္ ေၾကြးေၾကာ္သံစာရြက္။ အလံ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ပံု ျပည့္စံုျပီး ကိုစိုးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုကိုင္ခိုင္း ကာ ေမာင္းမ်ုိးႏွင့္ ေက်ာ္ႏွင့္ အျခား အမည္မသိ လူငယ္တစ္ဦးမွ သံုးခုေျမာကအလံကို ကိုင္ေဆာင္ကာ တနး္စိလိုက္ၾကသည္။ တန္းစီခ်ိန္တြင္ အေနာက္နားမွာ လူငယ္ ၁၀ ဦးခန့္သာ ရိွသည္ ကိုေတြ ့ လိုက္ၾကသည္။ ျဖစ္ပါ့မလားကြာ လူနဲနဲေလးႏွင့္ အဖမ္းခံေနရဦးမယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာ ငါတို မေလ်ာက္ေသးဖူး ဒီတိုင္းရပ္ျပီး ေၾကြးေၾကာ္သံစလိုက္ ညကလို လူေတြ စုလာလိမ္ ့မယ္ လူမ်ားတာနဲ ့ထြက္မယ္။ သို ့ႏွင့္ ရပ္ျပီး ကန္ၾကီး ဘုရား၀င္းတြင္းတြင္ေၾကြ းေၾကာ္သံ လက္ေ၇းႏွင့္ကူး ထားေသာ ဗလာစာရြကမ်ားကို နီးစပ္ရာေ၀ ရင္း ေၾကြးေၾကာ္သံျငာသံေပးလူစုလိုက္ၾကသည္။ ထုိခ်ိန္တြင္အနားမွ ၀ိုင္းၾကည့္ေနသူမ်ား ေၾကြးေၾကာ္သံေၾကာင့္ ပိုမုိနီးကပ္လာၾကသည္။ လမ္းစေလ်ာက္ျပီး ကန္ၾကီး ဘုရား၀င္းေရွ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းျခံေရွ ့တြင္ ရပ္ျပီး အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္အား အေလးျပဳၾက/ရန္ ေမာင္ မ်ဳိးမွ စတင္တို္င္ၾကားလိုက္သည္။ ယခင္ ေက်ာင္းဘင္ခ ရာတပ္ဖဲြ ့၀င္ျဖစ္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္၄င္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္း စစ္ပညာခ်ိန္တြင္ ခ်ီတက္နည္းျပျဖစ္ဖူးေသာေၾကင့္ က်င့္သားရေနျပီးျဖစ္သည္။ သို ့ႏွင့္မုဒံုျမိဳ ့ကန္ၾကီး ဘုရားေရွ ့အာဇာနည္ပန္းျခံတြင္ အေလးျပဳအျပီး ရပ္ရင္း ေၾကြးေၾကာ္သံ မ်ားကို ေၾကြး ေၾကာ္ရင္း လူမ်ားရန္ ထပ္မံေစာင့္ဆိုင္းလိုက္ၾကသည္။ သို ့ႏွင့္ လူ ငါးဆယ္ခန့္ ျဖစ္လာခိ်န္တြင္ စတင္ထြက္လိုက္ၾကသည္။ ပထမဆံုး အနီးမွ ဆိုက္ကားဂိတ္မွ ဆိုက္ကားသမားမ်ား ဆုိက္ကားနင္းလုိက္ပါလာၾကသည္။ သို ့ႏွင့္ ယခင္ သၤခိ်ဳင္းေဟာင္းေရွ ့တိုင္း ျဖတ္ျပီး ကန္ၾကီးဘုရားမွ လမ္းမၾကိးဖက္သို ့ခ်ီတက္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ကေလးမ်ား ႏွင့္ ဆိုက္ကားသမား မ်ား လိုက္ပါလာေသာ လူအုပ္ၾကီးမွာ လမး္မၾကီးအေရာက္ လူေပါငး္ တစ္ေထာင္ နီးပါးခန့္ ျဖစ္လာသည္။ အားရပါးရ ႏွင့္ ျမိဳ ့ပတ္လမ္းတိုင္း ခ်ီတက္ရင္း ျမဳိ ့ထဲ အ၀င္တြင္လူအုပ္ၾကီးမွာ တေျဖးေျဖး ေလ်ွာ့ နည္းလာသည္။ လူမ်ား အနည္းငယ္ေၾကာက္လာၾကသည္။ ျမိဳ ့ေတာ္မခန္းမေရာက္ရင္ မင္းတို ့ကို ဖမ္းေတာ့မွာ ေကာင္စီရံုး ရဲစခန္းနားေရာက္ရင္ မင္းတို ့ကို ဖမ္းေတာ့မွ ႏွင့္ ေကာလာဟလမ်ား တစ္ေယာက္တေပါက္ေျပာဆိုမႈမ်ားနွင့္ လူအုပ္ၾကီးမွာ ေဆးရံုေရွ ့အေရာက္ ျမိဳ ့ေတာ္ခန္းမအနီး တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ျပီး ေမာင္မ်ဳိး တို အလံကိုင္ သံုးဦး ႏွင့္ လူၾကီး ေလး ငါးေယာက္ခန့္ ျပိး ကေလး ဘုစုခရု အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ခန့္သာက်န္ေတာ့သည္။ သို ့ႏွင့္ ေမာင္မ်ိဳးတို ့လဲ အနည္းငယ္စိုးရိမ္းလာသည္ ။ လူအင္အားနည္းရင္ ငါတို ့ကို ၾကက္ကေလးလိုပဲ ေကာက္ထည့္ သြားလိမ့္မယ္။ သိ ု့ႏွင့္ ေဆး ရံုေရွ ့တြင္ေခတၱ ရပ္ရင္း ျပန္ လည္တိုင္ ပင္ၾကေတာ့သည္ ေနာက္ဆံုးေၾကြးေၾကာ္သံကို ရပ္ ဒီတိုင္းဆက္ေလ်ာက္မယ္ ဟုဆံဳးျဖတ္ၾကသည္ သို ့ေသာ္ ကေလး ဘုစုခရု ႏွစ္ဆယ္ခန့္ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးဦး ဘယ္လုိစခန္းသြားမည္နည္းလူမ်ားအား မေၾကာက္ၾကရန္ ေၾကြးေၾကာ္စည္းရံုးေသာ္လည္း မည္သူမွ ဆက္မလိုက္ရဲၾကေတာ့။ သို ့ႏွင့္ ျမိဳ ့ပတ္လမ္းမွ ေသြဖယ္ျပီး ေျမနီလမ္းတိုင္း ျမိဳ ့ေတာ္ခန္းမႏွင့္ ရဲစခန္းကို ေရွာင္ရန္ အနီေက်ာင္း အထက (၂) ဖက္သို ့ခ်ဳိး၀င္လုိက္ၾကသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကန္ၾကီး ဘုရားသို ့ျပန္ခ်ီတက္ရန္ျဖစ္သည္ သို ့ႏွင့္ အစိမ္းေက်ာင္း (အထအ ၁) ေနာက္ ေဘာလံုးကြင္းေရာက္ခ်ိန္တြင္ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိေသာ ကားတစ္စီးမွ ေကာင္ေလးေတြ မင္းတို ့ဒီတိုင္း ဆက္သြားလို ့မျဖစ္ဖူး လာကားေပၚတက္ကန္ၾကီး ဘုရားကို လူျပန္စုမယ္။ သို ့ႏွင့္ ကန္ၾကီး ဘုရားဖက္သို ့ထုိကားျဖင့္ပင္ ျပန္လည္ သြားေရာက္ၾကျပီး လူျပန္စုၾကေလသည္။ ထုိခ်ိန္တြင္ ေန ့လည္ ၁၂ နာရီ ထုိးခါနီးေလျပီး။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ တျမိဳ ့လံုးမွာလဲ ခ်ာတိတ္ေတြ ဆႏၵျပေနၾကျပီး အေထြေထြ သပိတ္ၾကီး ငါတို ့ျမဳိ ံကို ကူးလာျပီး ။ တေယာက္စကား တေယာက္ျဖင့္ ကန္ၾကီး ဘုရားတြင္ လူစုျပီး ဆႏၵျပမႈ ေန ့လည္တြင္ ျပန္လည္ စ တင္ရန္ သတင္းျပန့္ေနျပီး လူမ်ားသည္ ကန္ၾကီးဘု၇ားသို ့၀န္းရန္ေရာက္ရိွလာၾကေတာ့သည္။ စပ္စုေသာ ၀ိုင္းၾကည့္ေနသာ လူအုပ္ၾကီးမွာ ေန့လည္ ၁နာရီခဲြ ခန့္ တြင့္ လြန္စြာမ်ားျပားလာသည္။ ေမာင္မ်ဳးိႏွင့္ ကိုစိုးႏွင့္ ေက်ာ္ႏွင့္ အျခားအမည္မသိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာလဲ ရန္ကုန္မွ ျပန္လာေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားၾကီး ဟုထင္ရသူတို ့မွလဲ ပါ၀င္ျပီး ၾကီး ၾကပ္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္အားတက္လာသည္။ ထုိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈႏွင့္ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ရန္ဆံဳးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။
သပိတ္ၾကီးစျပီး။ ေန ့လည္တြင္ ကန္ၾကီး ဘုရားမွစတင္ျပီး ထြက္လာေသာ လူအုပ္ၾကီးသည္ လြန္စြာ ၾကီးထြားလာသည္။ ထုိခ်ိန္တြင္ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိေသာ ေဒါင္းအလံၾကီးမွလဲ ၀င့္ၾကြားစြာ လူအုပ္ၾကားတြင္ပါလာသည္။ ေလာ္စပီကာျဖင့္စီစဥ္သူျဖင့္ မိမိအသိစိတ္ျဖင့္ တစ္ႏိုင္တပိုင္ ကူညီသူမ်ား အလ်ိဳလ်ိဳေပၚလာၾကသည္။ လမ္းတေလ်ာက္တြင္ အခ်ုိဳေရ ေရခဲရည္တို္က္သူမ်ား သၾကားလံုးေ၀ငွသူမ်ား လမ္းတေလ်ာက္ေပၚလာၾကသည္။ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးအားေပးသူမ်ား ေပၚလာသည္ ။ တမုိင္ခန္ ့ေလ်ာက္ အျပီးတြင္ လူအုပ္ၾကီးသည္ ငါးေထာင္ခန ့္ျဖစ္လာျပီး။ လမ္းတေလ်ာက္ျပည့္က်ပ္လာသည္္။ နံနက္ပိုင္း ကေလး ဘုစုခရုသာ ႏွစ္ဆယ္ခန္ ့သာက်န္ေတာ့ေသာ ၁၆ ႏွစ္ ရြယ္လူငယ္တစ္စုမွ သည္ ေန ့လည္ပိုင္း တြင္ ျဖစ္ပါြး လာေသာ လူလိႈ္င္းလံုးၾကီးမ်ားကိ ေတြ ့ရိွေသာ ေကာင္စီ ပါတီမ်ားမွာ ေခါင္းကိုက္ကုန္ေတာ့သည္။ ရဲမ်ားလဲ ရဲစခန္း၀င္းကို အလံုပိတ္ ေကာင္စီရံုးမ်ားလဲ ပိတ္ျပီး ေသာ ့ခတ္လိုက္ၾကသည္။ ၂၆ ႏွစ္တိုင္ ျပည္သူကို ခ်ိန္ေျခာက္ခဲ့ေသာ ေကာင္စီ ပါတီ လူၾကီးမ်ားလဲ တံခါးပိတ္ ေသာ့ခတ္ကာ ပုန္းလ်ဳိေနေတာ့သည္။
သို ့ႏွင့္ ညေန ၄ နာရီခန့္တြင္ ျမိဳ ့ပတ္အျပီး ကန္ၾကီး ဘုရား၀င္းတြင္းတြင္ အမာခံ အေယာက္သံုးဆယ္ခန့္ျဖင့္ သပိတ္စခန္းထိုင္ရန္ ဆံုုးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။ ထိုခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ား သိသူေကာ မသိသူမ်ား ပါ ေရာေႏွာေနျပီး ထုိေက်ာင္းသားၾကီးမ်ား၏ စီမံမႈျဖင့္ပင္ အမာခံ ၃၀ ဖဲြ ့ျပီး သပိတ္စခန္း ထုိင္ ရန္ ေနာက္ေန ့မ်ား တြင္ ဆက္လက္ ဆင္ႏဲြ ရန္၊ သပိတ္စခန္းကို ျမိဳ ့လယ္ေကာင္ရိွ သမိုင္း၀ငင္ ဆုေတာင္းျပည္ ့ဘုရားေစတီ၀င္းတြင္ အေျခခ်ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။
အပိုင္း (၂) မုဒံု ကြန္မန္ဒို တပ္ဖဲြ ့မ်ား တိုက္ပဲြ ဆက္ရန္
++++++++++++++++++++++++++++++++
No comments:
Post a Comment
ေ၀ဖန္ေရးတြက္ေနရာ